Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Το 2017 έτος καμπής για την αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού

Γράφει ο Δημήτρης Παπαθανασίου,
Δημοτικός Σύμβουλος Τρικκαίων,
Επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Φυσάει Κόντρα για την Ανατροπή»
Εφτά χρόνια τώρα η χώρα και η κοινωνία βιώνει τις επιπτώσεις μιας ανεπανάληπτης οικονομικής κρίσης, όπως αυτή εξελίχθηκε μέσα στη δίνη της δομικής ενδοκαπιταλιστικής κρίσης που ξεκίνησε το 2008 με αφορμή τη κατάρρευση του αμερικάνικου χρηματοπιστωτικού συστήματος .
Η θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ που πρόδωσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι επόμενο να συνεχίζει με μεγαλύτερη ένταση την υλοποίηση των πολιτικών, που επέβαλλαν η ευρωπαϊκή ελίτ, το διεθνές αλλά και το εγχώριο κεφάλαιο σε βάρος του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, των συνταξιούχων και ιδίως της νέας γενιάς της χώρας .

Σε αυτό ασφαλώς το πλαίσιο η αυτοδιοίκηση ως θεσμός και ως φορέας λαοπρόβλητης εξουσίας που επηρεάζει άμεσα τη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών, δεν μπορούσε παρά να τεθεί υπό τη «δαμόκλεια σπάθη» των νεοφιλελεύθερων και νεομνημονιακών επιταγών .
Η μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης, το βάθεμα της οικονομικής κρίσης, το 3ο και χειρότερο μνημόνιο οδήγησαν στην κατάρρευση των ΚΑΠ, στην εξαύλωση των χρηματοδοτικών εργαλείων, στη δημιουργία «νέας γενιάς» παρακρατηθέντων – υπεξαιρεθέντων πόρων, που ξεπερνούν τα 10 δις ευρώ, στην υπονόμευση της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών της Τ.Α. με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των δήμων να μην εκπληρώνουν ή να εκπληρώνουν με δυσκολία ακόμα και στις πιο στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους.
Παράλληλα το ΠΔΕ (ΣΑΤΑ) για τους δήμους από 1,1 δις του 2009 «εξατμίστηκε» στα 180 εκατομμύρια το 2014, ενώ για το2016 υπολογίζεται στα 141 εκατομμύρια και από αυτά έχουν αποδοθεί μόλις τα 47 εκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή που το «Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας» όχι μόνο ζει και βασιλεύει, αλλά εντατικοποιεί τις εξωθεσμικές του παρεμβάσεις .
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για το νέο θεσμικό πλαίσιο για την Αυτοδιοίκηση που σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητεί πολιτικά ή τεχνοκρατικά τα μνημόνια και τον «Καλλικράτης», απλά φαίνεται ότι συμβάλει στην «θεσμική» επικαιροποίηση τους, που κινείται πάνω στις ράγες των νεομνημονιακών δεσμεύσεων, μέσα από το συνεχή και αυξανόμενο περιορισμό των κοινωνικών δαπανών, χωρίς δυνατότητα αμφισβήτησης του πλαισίου δημοσιονομικής πολιτικής, γεγονός που άλλωστε καταδεικνύεται και από το ψηφισμένο ήδη κρατικό προϋπολογισμό που προβλέπει περαιτέρω μειώσεις για την Τ. Α.
Αυτό που δημιουργεί μεγαλύτερες ανησυχίες είναι το γεγονός ότι έχουν πληθήνει οι απόψεις και οι αντίστοιχες προτάσεις για τη δήθεν λειτουργική «αυτοτέλεια» της Τ.Α. χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ίδιους πόρους, αφού το κράτος όπως ισχυρίζονται δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Σε αυτή τη κυβερνητική λογική συμπίπτει και η συντηρητική πλειοψηφία του Δ.Σ της ΚΕΔΕ, με την προϋπόθεση ο φόρος που θα χρηματοδοτεί την Τ.Α. να μην ονομάζεται ΕΝΦΙΑ, για να μην ακούγεται πολύ άσχημα και προκαλεί το λαϊκό αίσθημα!!!
Ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης της «καθόλου αριστεράς» και της συντηρητικής πλειοψηφίας του κ. Πατούλη και των ομοίων του, πρέπει να αντιπαρατεθεί άμεσα η εναλλακτική πρόταση των δυνάμεων της αυτοδιοίκησης του πρώτου βαθμού μέσα στη ΚΕΔΕ , αλλά κυρίως έξω στην κοινωνία , που παλεύουν για μια ριζοσπαστική αντιμνημονιακή πορεία της Τ.Α., που να υποδηλώνει πρώτα από όλα , ότι η όποια αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Δήμων προϋποθέτει ανατροπή των μνημονικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται , την αντικατάσταση του «Καλλικράτη», αφού ο συγκεκριμένος νόμος σχεδιάστηκε εξαρχής με άξονα τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις για λιτότητα και «λιγότερο κράτος».
Σε αντιδιαστολή με όσα ετοιμάζουν αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία και πρέπει να το εκφράσουν οι αυτοδιοικητικές δυνάμεις της Αριστεράς, είναι η προώθηση ενός νέου θεσμικού πλαισίου για τη συγκρότηση του κοινωνικού μετώπου αντίστασης, αλληλεγγύης και ανατροπής των μνημονιακών δεσμεύσεων από την αυτοδιοίκηση, τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες στο οποίο θα διασφαλίζονται:
Ι. Η χωροταξική αποκλιμάκωση των ΟΤΑ , ώστε αφενός να καλυφθεί το τεράστιο σημερινό έλλειμμα πρωτογενούς δημοκρατίας και αφετέρου οι ΟΤΑ να γίνουν πιο αποτελεσματικοί προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας μέσα από τη διευκόλυνση της ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στα δημοτικά δρώμενα.
ΙΙ. Η αποκέντρωση και ο σαφής επιμερισμός των αρμοδιοτήτων απαιτεί μια ενδελεχή μελέτη των αρμοδιοτήτων και του οικονομικού κόστους που αυτές συνεπάγονται ώστε να συνταχθεί ένα συνολικό σχέδιο ορθολογικής κατανομής τους ανάμεσα στο κεντρικό κράτος, τα αποκεντρωμένα του όργανα και τις βαθμίδες αυτοδιοίκησης στη βάση της αρχής της επικουρικότητας.
Οι Δήμοι θα πρέπει να είναι συν-διαμορφωτές και διαχειριστές του κοινωνικού κράτους. Η τοπική πολιτική εξουσία και διοίκηση θα μπορεί να παρεμβαίνει και να απαντά αποτελεσματικά στα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το σύνολο των τομέων που αφορούν κοινωνικές δράσεις – κοινωνική συνοχή, χωροταξία, περιβάλλον, χρήσεις γης, τοπική ανάπτυξη, σχέσεις διοικητικής μορφής Δημοσίου – πολίτη θα περάσουν στην αρμοδιότητα των Δήμων, στο πλαίσιο ενός ενιαίου, ισόρροπου, εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού.
ΙΙΙ. Η επαρκής και επακριβής κατανομή των πόρων, που θα διασφαλίζει ότι για τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην Αυτοδιοίκηση να προηγείται η μεταφορά των απαιτούμενων χρηματοδοτικών πόρων, να διατηρείται η απρόσκοπτη απόδοση των θεσμοθετημένων πόρων και η αποκατάσταση των θεσμικών αναιρέσεων και υφαρπαγών, να απαιτηθεί η κατάργηση του Οικονομικού Παρατηρητηρίου ΟΤΑ., αλλά και η απλοποίηση και ουσιαστικοποίηση των διαδικασιών ελέγχου νομιμότητας και όχι σκοπιμότητας με στόχο την πραγματική πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους.
IV.Ο βαθύς εκδημοκρατισμός της λειτουργίας της Τ.Α., ενός γνήσιου λαϊκού θεσμού θα πρέπει να περνάει από συμμετοχικούς θεσμούς και παρεμβάσεις ως αναπόσπαστο και δομικό συστατικό μέρος της θεσμικής και πολιτικής τους λειτουργίας της. Εργαλεία προς αυτή τη κατεύθυνση οι λαϊκές συνελεύσεις, ο συμμετοχικός προϋπολογισμός και τα τοπικά δημοψηφίσματα, αλλά και άλλοι ενδιάμεσοι θεσμοί πολιτικής καινοτομίας όπως η τοπική λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία, η πλατιά τοπική διαβούλευση και ο θεσμός των διερευνητικών επιτροπών, ώστε να περιοριστούν τα στεγανά των δημαρχοκεντρικών χαρακτηριστικών του συστήματος και να ενισχυθούν τα μέσα για την καταπολέμηση της κακοδιοίκησης σε βάρος των δημοτών και της οικονομικής κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς.
Κορυφαίο όμως «υπερόπλο» που θα συμβάλλει στην ενεργοποίηση του συνόλου των κοινωνικών δυνάμεων δεν είναι άλλο από την θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής σε όλα τα επίπεδα εκλογής και αντιπροσώπευσης των Ο.Τ.Α., όχι για λόγους μόνο πολιτικής δικαιοσύνης και ισότητας της ψήφου των πολιτών, αλλά ως «φυτίλι» στο δυναμίτη της εμπλοκής όσο μεγαλύτερου ποσοστού του λαϊκού παράγοντα .
Λίγες ημέρες πριν εισέλθει ένα ακόμα ζοφερό έτος για την κοινωνία και τους εργαζόμενους, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής, ανυπότακτης και αντιμνημονιακής αριστεράς στο χώρο του πρώτου βαθμού της αυτοδιοίκησης συγκροτούνται και κινητοποιούνται, ώστε μέσα στο 2017 να αρχίζουμε το ξήλωμα και την ανατροπή εκείνων των αντιλαϊκών πολιτικών της νεοφιλελεύθερης λιτότητας, που καταστρέφουν τη χώρα , τους εργαζόμενους και την τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι ίσως η τελευταία ελπίδα μπροστά στην απόλυτη ισοπέδωση . Ας το τολμήσουμε. 
 
Τρίκαλα 29 Δεκέμβρη 2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου