Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Δημήτρης Παπαθανασίου: Η αναγκαιότητα για την ύπαρξη ενός «Πρωτοκόλλου Προσβασιμότητας» στην πόλη

Γράφει ο Δημήτρης Παπαθανασίου, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ» και εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος
Έχει επιχειρηθεί πολλές φορές, όπως και πριν από λίγες ημέρες στα πλαίσια του 3ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Τρικάλων, να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για το δικαίωμα στην προσβασιμότητα για όλους.
Ο δημόσιος και κοινόχρηστος χώρος στην Ελλάδα της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, παραμένει ένα βασικό στοίχημα για την τοπική αυτοδιοίκηση. Εντάσσεται στον πυρήνα των βασικών προταγμάτων για μία ανθρώπινη πόλη , ακουμπά στις ιδεολογικές αναφορές για την ελευθερία στην κοινωνική συμπεριφορά, αλλά και στο σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων.
Σαν δημοτική παράταξη πολλές φορές κληθήκαμε να τον υπερασπιστούμε κόντρα στην υπερεκμετάλλευση του, στην πλήρη εμπορευματοποίησή του και στη κατάχρηση της συμπεφωνημένης χρήσης του . Σταθήκαμε ενάντια στο καθεστώς της «πέργκολας» και πιέσαμε αποτελεσματικά πιστεύω με τις παρεμβάσεις μας στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε η απερχόμενη δημοτική αρχή να θεσπίσει επιτέλους κανονισμό χρήσης και λειτουργίας του δημοτικού χώρου, ώστε να τελειώσουμε με αυτή την ανοικτή πληγή της πόλης .

Και ενώ για ένα μικρό χρονικό διάστημα πραγματικά διαπιστώσαμε κάποια θετική αλλαγή, εδώ και ένα περίπου χρόνο και πάλι αναβιώνει το ίδιο «παλιό» καθεστώς, γιατί περί «καθεστώτος» πρόκειται, είτε γιατί η δημοτική αρχή «αλληθώρισε» εξακολουθητικά προς την πλευρά των παραβατών επιχειρηματιών με προφανείς εκλογικές προσδοκίες, είτε γιατί αδυνάτισαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί με την κατάργηση, ελέω μνημονίων και πολυνομοσχεδίων, της δημοτικής αστυνομίας.

Ο αγώνας για το σεβασμό του δημόσιου, του κοινόχρηστου και του δημοτικού χώρου είναι ασφαλώς ένας αγώνας αδιάκοπος με κινηματικά χαρακτηριστικά , που σαν «ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ» δεν θα βάλουμε ποτέ στη ζυγαριά της δημοφιλίας μας .

Η προάσπιση των πεζοδρομίων που τα «καταπίνουν» τα τραπεζοκαθίσματα της καφετέριας και οι πάγκοι του μανάβη υποχρεώνοντας τους πεζούς να μην τα χρησιμοποιούν,

Η προάσπιση του μοναδικού ποδηλατόδρομου – «βιτρίνα» της οδού Καποδιστρίου που έχει καταντήσει ευκαιριακός χώρος άκοπης στάθμευσης τροχοφόρων κάθε είδους και κάθε «λογικής»,

Η προάσπιση των πεζόδρομων που έχουν μετατραπεί defactoσε συνέχεια των glamourκαι πολυτελών κατασκευών που συμβάλλον στην «βαβούρα» της θερινής και όχι μόνο ραστώνης ,

Η προάσπιση των βοηθητικών ραμπών για τη διάβαση των ΑμεΑ των οποίων όχι μόνο δεν επαρκεί η χωροθέτηση ,αλλά που καταπατώνται από την αμέλεια ή συχνότερα από τον εγκληματική αδιαφορία πολλών από εμάς,

Η προάσπιση των παιδικών χαρών που κινδυνεύουν να περιέλθουν, είτε σε γενική αχρησία επειδή θα τεθούν εκτός λειτουργίας και άρα δημοτικής φροντίδας και χρηματοδότησης, είτε στα χέρια ιδιωτών που θα «επενδύσουν» σε αυτές προκειμένου η χαρά των παιδιών να μεταφραστεί σε επιχειρηματικό κέρδος ,

Η υπεράσπιση με άλλα λόγια του δημόσιου χώρου που θυσιάζεται στο βωμό της υπερεκμετάλλευσης, η υπεράσπιση κάθε σπιθαμής δημόσιου, δημοτικού και κοινόχρηστου χώρου που κάποτε κατ` ευφημισμό θέλαμε να ονομάζουμε «ελεύθερο χώρο», επειδή μπορούσε να αποτελέσει πεδίο για συλλογικές και κοινωνικές δράσεις, απαιτεί πρώτα – πρώτα ορθή ιεράρχηση και συνολική μελέτη του προβλήματος, που αν και γεννήθηκε εδώ και χρόνια, δεν αντιμετωπίστηκε όπως θα έπρεπε από τις δημοτικές αρχές της τελευταίας δεκαετίας .

Η αντιμετώπιση του μείζονος αυτού προβλήματος της καθημερινότητας όλων μας δεν απαιτεί μεμονωμένες και «αποστειρωμένες» από το κοινωνικό περιβάλλον δράσεις, στιγμιαίους ακτιβισμούς και προσωποκεντρικές λογικές, αλλά την ανάληψη πρωτοβουλιών, ώστε να σχεδιασθεί και κυρίως να υλοποιηθεί συγκεκριμένη πολιτική συνολικής και όχι αποσπασματικής επίλυσης του, όπως π.χ. εφαρμογή της πρότασης υπέρ των εναλλακτικών μορφών μετακίνησης μέσα στην πόλη, μέτρων ενάντια στην εμπορική υπερεκμετάλλευση του δημοτικού χώρου που θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος της προσβασιμότητας κάθε πολίτη με ιδιαίτερες δυσκολίες (μητέρες με παιδικό καρότσι, συμπολίτες με αμαξίδια, υπέργηρα άτομα) .

Απαιτεί πρωταρχικά τη συνεννόηση και την κοινή, μαζική και αποτελεσματική δράση εκείνων των δυνάμεων όπως δημοτικές παρατάξεις, κοινωνικές συλλογικότητες, αμορφοποίητες ομάδες δημοτών, επιστημονικοί φορείς και περιβαντολλογικά σωματεία, που πραγματικά ενδιαφέρονται και αγωνίζονται για μία πόλη που να παρέχει τη δυνατότητα της προσβασιμότητας σε όλους ανεξαίρετα τους πολίτες της και όχι χάριν της δημόσιας εικόνας της στιγμής.

Προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε λοιπόν να συνδιαμορφωθεί μέσα από μια ανοικτή δημοκρατική διαδικασία και να συνομολογηθεί άμεσα ένα «Πρωτόκολλο Προσβασιμότητας» για την πόλη , για τον Δήμο μας .

Ένα «Πρωτόκολλο Προσβασιμότητας» που θα έθετε τις βασικές κατευθύνσεις μιας διαφορετικής πολιτικής για το δημοτικό και δημόσιο χώρο, θα έθετε φραγμούς στις αυθαιρεσίες από τις πιο μικρές έως τις πιο μεγάλες και θα παρουσίαζε μέτρα αντιμετώπισής τους.

Ένα «Πρωτόκολλο Προσβασιμότητας», που θα μπορούσε ακόμα και να παρουσιασθεί σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου με τη νέα του σύνθεση , διεκδικώντας να αποσπάσει τη έγκριση του .

Αυτό όμως είναι ξεκάθαρο ότι απαιτεί από όλους μας και κυρίως από τη νέα δημοτική αρχή, διάθεση για σύγκρουση και ολική ρήξη με φαινόμενα που αποτυπώνουν τις καθημερινής συχνότητας αυθαιρεσίες που προέρχονται από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα και επιχειρηματικούς κλάδους που ασφαλώς δεν θα καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια προκειμένου να υπάρξει δικαιοσύνη στη διαχείριση του δημόσιο χώρου στο Δήμο και ειδικά στο κέντρο του αστικού ιστού .

Η πλειοψηφία των πολιτών δείχνει ότι είναι αποφασισμένη να προχωρήσει και να στηρίξει αυτές τις πρωτοβουλίες και να ανατρέψει κατεστημένες αντιλήψεις ετών.

Η νέα δημοτική αρχή θα μπορέσει να ακολουθήσει αυτή την κοινωνική πλειοψηφία και να δράσει μαζί της αποτελεσματικά ή θα παραμείνει στις αοριστολογίες των προεκλογικών της λόγων, που συμπυκνώνεται στην αντίληψη «να τα έχουμε με όλους καλά» ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου